ผ้าตาข่าย TPU ฟิล์มคอมโพสิตคอมโพสิตที่มีความสามารถต่ำได้อย่างไรจะบรรลุความก้าวหน้าในการทำงานผ่านเทคโนโลยีระดับนาโนได้อย่างไร

ในด้านวัสดุสิ่งทอที่ใช้งานได้นวัตกรรมของผ้าเยื่อบุมักถูก จำกัด ด้วยความขัดแย้งโดยธรรมชาติของกระบวนการดั้งเดิม - มันยากที่จะบรรลุทั้งการป้องกันและการระบายอากาศและความทนทานและน้ำหนักเบามักถูก จำกัด ร่วมกัน การเกิดขึ้นของฟิล์มคอมโพสิต Silver TPU ตาข่าย TPU ที่มีความสามารถในการซึมผ่านต่ำนำเสนอโซลูชันใหม่ผ่านการผสมผสานอย่างลึกซึ้งของวิทยาศาสตร์วัสดุและเทคโนโลยีการผลิตที่แม่นยำ การพัฒนาหลักของมันอยู่ในกระบวนการคอมโพสิตฟิล์มสีเงินระดับนาโนซึ่งไม่เพียง แต่ให้คุณสมบัติการควบคุมแบคทีเรียและความร้อนที่มีประสิทธิภาพ แต่ยังได้รับความสมดุลระหว่างการซึมผ่านต่ำและการหายใจในโครงสร้าง

วัสดุป้องกันซับในแบบดั้งเดิมมักจะพึ่งพาเทคโนโลยีการเคลือบหรือการเคลือบเพื่อให้บรรลุการทำงาน แต่วิธีการดังกล่าวมักจะประสบปัญหาเช่นการเคลือบที่ไม่สม่ำเสมอการลอกง่ายหรือการลดลงอย่างฉับพลันในการซึมผ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัสดุต้านเชื้อแบคทีเรียที่ใช้เงินการชุบเคมีหรือการเคลือบแบบดั้งเดิมมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดการรวมตัวของอนุภาคเงินซึ่งไม่เพียง แต่ลดพื้นที่การกระทำที่มีประสิทธิภาพ แต่ยังทำให้เกิดรอยแตกที่เปราะในชั้นฟิล์มเนื่องจากความเข้มข้นของความเครียด เทคโนโลยีพลาสม่าสปัตเตอร์ที่ใช้ใน ผ้าตาข่าย TPU ฟิล์มซิลเวอร์ซิลเวอร์ มีการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์นี้โดยพื้นฐาน เทคโนโลยีนี้วางระเบิดเป้าหมายเงินด้วยไอออนพลังงานสูงเพื่อให้อะตอมเงินถูกนำไปฝากเลเยอร์โดยชั้นบนฟิล์มฐาน TPU ที่มีความแม่นยำระดับนาโนเมตรสร้างชั้นที่ใช้งานได้ด้วยความหนาที่ควบคุมได้และการกระจายที่สม่ำเสมอ โครงสร้างนาโนนี้ไม่เพียง แต่ช่วยเพิ่มพื้นที่ผิวของเงินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของต้านเชื้อแบคทีเรีย แต่พันธะเคมีกับโมเลกุล TPU ยังช่วยให้มั่นใจได้ถึงความยืดหยุ่นและการยึดเกาะของชั้นฟิล์ม

การรับรู้การทำงานของฟิล์มสีเงินขึ้นอยู่กับการควบคุมที่แม่นยำของโครงสร้างจุลภาค ที่ระดับนาโนขนาดและระยะห่างของอนุภาคเงินส่งผลโดยตรงต่อผลกระทบของพลาสมาเรโซแนนซ์ของพื้นผิวซึ่งเป็นกลไกสำคัญสำหรับมันเพื่อสะท้อนการแผ่รังสีความร้อนและควบคุมความสะดวกสบายทางความร้อน กระบวนการสปัตเตอร์พลาสมาสามารถควบคุมขนาดของเมล็ดเงินได้อย่างแม่นยำภายในช่วง 20-50 นาโนเมตรโดยการปรับพลังงานสปัตเตอร์และสภาพแวดล้อมของก๊าซ ช่วงนี้สามารถสะท้อนรังสีอินฟราเรดได้อย่างมีประสิทธิภาพและหลีกเลี่ยงการลดลงของการส่งผ่านที่เกิดจากธัญพืชขนาดใหญ่มากเกินไป ในเวลาเดียวกันโครงสร้าง microporous บนพื้นผิวของฟิล์มเงินนั้นเกิดจากเทคโนโลยีการแกะสลักด้วยเลเซอร์และขนาดรูขุมขนจะถูกควบคุมอย่างเคร่งครัดที่ 5-10 ไมครอน การออกแบบนี้ช่วยให้โมเลกุลของไอน้ำ (ประมาณ 0.4 นาโนเมตร) ผ่านได้อย่างอิสระในขณะที่หยดน้ำของเหลว (โดยปกติมากกว่า 100 ไมครอน) และอนุภาคละอองส่วนใหญ่จะถูกบล็อกได้อย่างมีประสิทธิภาพ กลไกการแทรกซึมแบบเลือกนี้ช่วยให้เนื้อผ้ามีความสามารถในการต่อต้านการซึมผ่านที่ดีเยี่ยมในขณะที่ยังคงความสามารถในการระบายอากาศสูงตอบสนองความต้องการการป้องกันแบบไดนามิกของฉากทางการแพทย์และกลางแจ้ง

การเลือกพื้นผิว TPU ก็มีความสำคัญเช่นกัน ซึ่งแตกต่างจาก polyurethane ทั่วไป TPU ที่ได้รับการดัดแปลงที่ใช้ในผ้านี้มีโครงสร้างห่วงโซ่โมเลกุลเชิงเส้นและระดับการเชื่อมโยงข้ามที่ควบคุมได้ซึ่งไม่เพียง แต่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมพลังงานสูงของกระบวนการสปัตเตอร์ แต่ยังสร้างพันธะที่แข็งแกร่งกับแผ่นฐานตาข่ายในกระบวนการประกอบ ในกระบวนการคอมโพสิตแบบหลายชั้นพารามิเตอร์อุณหภูมิและความดันของกระบวนการกดร้อนจะถูกคำนวณอย่างแม่นยำเพื่อให้แน่ใจว่าฟิล์มสีเงินจะไม่ทำให้เกิดเมล็ดพืชเนื่องจากความร้อนสูงเกินไป การออกแบบแบบบูรณาการนี้ทำให้ผ้าสุดท้ายนำเสนอลักษณะการส่งผ่านแสงต่ำสม่ำเสมอในระดับมหภาคในขณะที่ยังคงรักษารูขุมขน intermunication สามมิติในระดับไมโครดังนั้นจึงคำนึงถึงความเป็นส่วนตัวของภาพและความต้องการการระบายอากาศที่แท้จริง

จากมุมมองของแอปพลิเคชันข้อได้เปรียบของกระบวนการคอมโพสิตระดับนาโนนี้อยู่ในความสามารถในการปรับขนาดของประสิทธิภาพ ด้วยการปรับความหนาของฟิล์มสีเงินหรือการกระจายของ micropores สารตั้งต้นเดียวกันสามารถใช้เพื่อหาชุดผลิตภัณฑ์สำหรับสถานการณ์ที่แตกต่างกัน - ตัวอย่างเช่นการเพิ่มการโหลดเงินสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของต้านเชื้อแบคทีเรียสำหรับการใช้งานทางการแพทย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระบวนการนี้จะหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมีในการตกแต่งแบบดั้งเดิมทำให้ผ้าเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้นและสามารถเข้ากันได้ทางชีวภาพสอดคล้องกับแนวโน้มการกำกับดูแลของอุตสาหกรรมที่เข้มงวดมากขึ้น

เส้นทางทางเทคนิคของ Mesh TPU Silver Film ผ้าคอมโพสิตต่ำการถ่ายภาพเผยให้เห็นทิศทางการพัฒนาในอนาคตของสิ่งทอที่ใช้งานได้: จากการพึ่งพาคุณสมบัติวัสดุเดียวไปจนถึงการออกแบบการทำงานร่วมกันแบบสหสาขาวิชาชีพ เมื่อขอบเขตของนาโนเทคโนโลยีฟิสิกส์พลาสมาและเคมีพอลิเมอร์แตก "ฟังก์ชั่น" ของสิ่งทอไม่ จำกัด เพียงการรักษาพื้นผิวอีกต่อไป แต่กลายเป็นส่วนขยายตามธรรมชาติของคุณสมบัติที่แท้จริงของวัสดุ สำหรับอุตสาหกรรมเสื้อผ้านวัตกรรมดังกล่าวไม่เพียง แต่แก้ปัญหาความเจ็บปวดที่มีอยู่เท่านั้น